زیارت

سلام عسیسم

هر وقت میخوام از تو بنویسم ته دلم غنج میره ،اخه خیلی خوشمزه و دوس داشتنی هستی

شیرین کاری هات خیلی زیاده اما مامان این روزها هم وقت نداره هم کمی حوصله نداره

تازگی هر کاری میکنی که کمی ناراحت میشم سریع میگی مامان ببخشید واین کلمه اخر رو با تلفظ قشنگی میگی که باید حتما تورو بوسید

چشم چشم دو ابرو رو قشنگ میخونی و نقاشی میکشی تو قران و نماز پیشرفت داشتی به پرستارت سپردم توی شعر و  نقاشی باهات کار کنه 

علاقه زیادی به عرض اندام داری تا کسی بخصوص فاطمه تعریفی میکنه تو هم با دست وزبون شروع میکنی به حرف زدن خداحافظ رو کامل میگی دیگه نمی گی خافظ

واسه تولد امام رضا که رفته بودیم مشهد (یه اردوی اداری بود برا خانمها بدون همسرانشون )

وقتی میرفتیم حرم با وجودی که زائرسرای ما نزدیک حرم بود اما تااز اونجا و باب الجواد بخوایم وارد صحن اصلی بشیم فاصله زیاد بود بااون پاهای کوچولوت راه میاومدی ،خسته که میشدی دست باز جلومو میگرفتی و میگفتی :خسته شدم بغلم کن 

امامن بخاطر نی نی میترسیدم و نمیتونستم زیاد بغلت کنم کمی بعد که میذاشتمت پایین ومیگفتم نمی تونم مامان مثل یه ادم بزرگ و فهمیده میگفتی اشکال نداره و دوباره من شرمنده اون پاهای کوچولوت میشدم 

توی این سفر تو و فاطمه جان خیلی بمن کمک کردین و من همیشه ممنونتونم برای قوه درک بالاتون.

 تا میگفتم محیا بریم حرم میگفتی بریم نماز بوخونیم قوگان(قران) بخونیم واز اولین جامهری توی حیاط ٥تا مهر تا توی حرم با خودت برمیداشتی نزدیک ضریح هم با یه زیارت نامه مشغول بودی یا بدعا یا نماز

و چقدر این لحظه ها که مثل ادم بزرگها رفتار میکردی ستودنی بودی

در کنار همه اینا هنوز با حموم رفتنت مشکل دارم یه ریز گریه میکنی

نمی زاری فاطمه سرشو رو پا ی بابا بذاره (حسادت میکنی)

اول باید تورو تحویل بگیریم بعد اونو

اگه بری رو دنده لج هم حالا حالا ها پیاده نمی شی

خیلی دوسٍت دارم